آتش‌نفس

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آتش/نَفَس/

صفت

آتش‌نفس

1. (قدیم): دارنده دَمِ گرم و پر اثر؛ دارنده سخنان شورانگیز.

   از سینه آتش‌نفسان دود برآید/ چون خامه صائب کند انشای قیامت. «صائب»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن