آتش‌پرستی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آتَش/پَرستی/

حاصل مصدر

آتش‌پرستی

1. عمل آتش‌پرست.

   آتشکده‌ها و آتش‌پرستی و دین زرتشت را تجدید می‌کرد. «شهری»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن