آتش‌کردار

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آتش/کِردار/

صفت

آتش‌کردار

1. تندرونده، تیزپای.

   (قدیم): بر بادپای آتش کردار خویش برنشسته. «طرسوسی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن