آتش‌گردان

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آتش/گَردان/

اسم مرکب

آتش‌گردان

1. ظرف کوچک سیمی با یک بند بلند از حلقه‌های نازک سیم که در آن، چند قطعه زغال می‌گذارند و آتش می‌زنند و در هوا می‌چرخانند تا زغال‌ها گداخته شود. آتش‌چرخان، آتش‌سرخ‌کن.
2. ظرف کوچک سیمی که در آن چند تکه زغال افروخته قرار می‌دهند و در هوا می‌چرخانند تا مشتعل گردد؛ آتش چرخان، آتش سرخ کن.

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن