آثم

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /آثم/

صفت

آثم

1. گناهکار، مجرم.

   آنکه امید حیات نداشته باشد ... آثم است. «قطب»

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن