آخرش

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آخَرَش/

قید

آخرش

1. (گفتگو): در آخر، سرانجام، عاقبت.

   آخرش یکی را ندیدی این طاق را درست کند؟ «رحیمی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن