آخر‌عمری

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آخَر/عُمری/

قید

آخرعمری

1. (گفتگو): در آخر عمر.

   شاید دخترش آخر عمری ضبط و ربطش کرده باشد. «آل‌احمد»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن