آخر‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آخَر/کردَن/

مصدر فعل متعدی

آخرکردن

1. (قدیمی): به پایان رسانیدن.

   چون ... سخن آخر کرد، عمامه خود را درست کرد. «جامی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن