آخوندزاده

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آخوند/زاده/

صفت مفعولی

آخوندزاده

1. فرزند آخوند.

   آخوندزاده‌ای ... به مصحف بخاطر نقش طلا، تعظیم می‌کرد. «بزرگ‌علوی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن