آخوند‌مآبی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آخوند/مَآبی/

حاصل مصدر

آخوندمآبی

1. وضع و حالت آخوند‌مآب.

   نرگس ... از آخوندمآبی او ... بیزار بود. «بزرگ‌علوی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن