فارسی

ویرایش

ریشه لغت

ویرایش
  • فارسی

آوایش

ویرایش
  • /آداب/دانی/

  حاصل مصدر

ویرایش

آداب‌دانی

  1. وضع و حالت آداب‌دان؛ آشنایی با آداب.
    دوستی را ظاهراّ نمونه آداب‌دانی می‌شمرده‌اند. «زرین‌کوب»

منابع

ویرایش
  • فرهنگ بزرگ سخن