فارسی ویرایش

ریشه لغت ویرایش

  • فارسی

آوایش ویرایش

  • /آداب/دانی/

  حاصل مصدر ویرایش

آداب‌دانی

  1. وضع و حالت آداب‌دان؛ آشنایی با آداب.
    دوستی را ظاهراّ نمونه آداب‌دانی می‌شمرده‌اند. «زرین‌کوب»

منابع ویرایش

  • فرهنگ بزرگ سخن