فارسی ویرایش

ریشه لغت ویرایش

  • فارسی

آوایش ویرایش

  • /آداب/کردن/

  مصدر فعل لازم ویرایش

آداب‌کردن

  1. (قدیمی): رفتار کردن. آداب.
    زنهار که با فرزند ما این قِسم آدابی نکنی. «عالم‌آرای‌صفوی»

منابع ویرایش

  • فرهنگ بزرگ سخن