آدمیزاده

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آدَمی/زاده/

صفت مرکب

آدمیزاده

1. زاده آدم، انسان، بشر، آدمیزاد

   آدمی‌زاده بسا صادرات خلاف از خود به ظهور می‌رساند. «شهری»

منابع

• فرهنگ لغت معین