آدم‌بزرگ

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آدَم/بُزرگ/

آدم مرکب

آدم‌بزرگ

1. آنکه دیگر بچه نیست و رفتار و گفتار اشخاص بالغ را دارد.

   در باشگاه ورزشی هم تاب بازی نمی‌شد کرد ... فقط بازی‌های آدم بزرگ‌ها. «مدرس صادقی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن