آدم‌بشو

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آدَم/بِشو/

صفت

آدم‌بشو

1. (گفتگو): قابل تربیت.

   این مردک، آدم بشو نیست. «گلشیری»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن