آدم‌خود‌را‌شناختن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آدم/خود/را/شناختن/

اسم مرکب

آدم‌خودرا‌شناختن

1. (گفتگو): طرف دعوا یا معامله یا همکار و مصاحب خود را شناختن و یا احوال روحی او آشنایی پیدا کردن و مطابق آن با او رفتار کردن.

   باید آدم خود را می‌شناختی و بعد همه اسرارت را به او می‌گفتی. »دهخدا»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن