آدم‌نشین

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آدَم/نِشین/

صفت مفعولی

آدم‌نشین

1. جا یا فضایی که یک نفر بتواند در آن بنشیند.

   سفره‌ای به عرض و طول تالار، منهای یک آدم‌نشین گسترده شده. «مستوفی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن