آذوقه
فارسی
ویرایشریشه لغت
ویرایشاوستایی
آوایش
ویرایش- /آذوقِه/
اسم مرکب
ویرایش
آذوقه
- خورد و خوراک معمولا ذخیره شده برای مصارف روزانه یا برای سفر. خواربار، توشه. نک آزوقه.
- اوستایی و سغدی: واژه آذوقه واژه‌ای پارسی است که از واژه اَذو در زبان اوستایی به چمِ (خوراک، نذر، ارمغان) گرفته شده است. [۱]
برگردان‌ها
ویرایش
|
منابع
ویرایش- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ واژه‌های اوستایی
- ↑ چنانکه در رویه ۶۶ از نبیگِ (فرهنگِ واژه های اوستایی) آمده است.