آراب‌سبعه

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آرابِ/سبعه/

اسم مرکب

آراب‌سبعه

1. (فقه): اندام‌های هفتگانه که هنگام سجده کردن بر زمین قرار می‌گیرند.

   پیشانی، دو کف دست، دو سر زانو، دو سر شست پا.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن