آرامیدگی

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آرامِیدِگی/

حاصل مصدر

آرامیدگی

1. سکون، آرامش، قرار.

   چون عَلَم‌ها بر پای بُوَد همواره به قلب انبوهی آرامیدگی بُوَد. «فخرمدیر»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن