فارسی

ویرایش

ریشه‌ لغت

ویرایش
  • فارسی

آوایش

ویرایش
  • /آرام/دِه/

آرام‌ده

  1. آرام‌بخش.
    گفتارشان آرام‌ده است. «شهری»

منابع

ویرایش
  • فرهنگ بزرگ سخن