آردهاله

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آرد/هاله/

اسم مرکب

آردهاله

1. (قدیمی): غذایی پخته شده از آرد مانند کاچی.

   کعک را با سیکی‌ریحانی قوی بگذارند تا چون آردهاله گردد. «اخوینی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن