آرزوگر

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آرزو/گَر/

صفت

آرزوگر

1. مشتاق، پر اشتیاق.

   با قلب پر از نیت و انگشتان آرزوگر، دست به جانب سبزه می‌بردند. «اسلامی‌ندوشن»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن