آرماتور‌بندی

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آرماتور/بَندی/

حاصل مصدر

آرماتوربندی

1. (ساختمان): بریدن و شکل دادن آرماتورها و بستن آنهای به یکدیگر با سیم، مطابق نقشه ساختمانی.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن