آرماتور‌بند

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آرماتور/بَند/

اسم مرکب

آرماتوربند

1. (ساختمان): آنکه آرماتور را به اندازه‌های مشخصی می‌بُرَد، خم میکند، و روی کار به هم می‌بندد.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن