آزادوار

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آزاد/وار/

اسم مرکب

آزادوار

1. با خوی و صفت جوانمردی، بزرگوارانه.

   آزادوار برگذرند و مکافات نکنند. «میبدی»

2. (موسیقی ایرانی): الحان یا نوایی از موسیقی قدیم ایران.

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن