آزاردن

فارسی

ریشه‌ لغت

• پهلوی

آوایش

• /آزاردَن/

مصدر فعل متعدی

آزاردن

1. (قدیمی): آزردن. رنجاندن، آسیب رسانیدن.

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن