آزرده‌دل

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آزُرده/دِل/

صفت

آزرده‌دل

1. (مجاز): رنجیده، ملول، آزرده خاطر.

   ای تو دل آزار و من آزرده دل/ دل شده ز آزارِ دل‌آزار زار. «منوچهری»

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن