آزرده‌کردن

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آزُرده/کردَن/

مصدر فعل متعدی

آزرده‌کردن

1. رنجاندن.

   مبادا ... چیزی به او بگویی و آزرده‌اش کنی. «شهری»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن