آزموده‌کار

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آزموده/کار/

صفت

آزموده‌کار

1. کار آزموده، کهنه کار. مجرب. وارو واژه کار آموزده.

مَثَل

1. آزموده‌کار بازی نمی‌خورَد.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن