آزمون‌کردن

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آزِمون/کردَن/

مصدر فعل متعدی

آزمون‌کردن

1. استفاده کردن از روشی برای رسیدن به پاسخ درست یا نتیجه رضایت‌بخش با بررسی و سنجش راه‌ها یا نظریه‌های مختلف و تأثیر دادن خطای حاصل از هر آزمون به منظور اصلاح آن راه یا نظریه، و اتخاذ روش بعدی.
2. (قدیمی): امتحان کردن.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن