آسان‌شکن

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آسان/شِکَن/

صفت مفعولی

آسان‌شکن

1. آنچه زود شکسته می‌شود.

   سنگِ آسان‌شکن. «اخوینی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن