آسان‌پرور

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آسان/پَروَر/

صفت مفعولی

آسان‌پرور

1. ویژگی آنچه براحتی پرورش می‌یابد؛ مقابل دشوار پرور.

   برخی محققان، شخصیت فرد را به دو بخش آسان‌پرور و دشوارپرور تقسیم می‌کنند.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن