آسان‌پسند

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آسان/پَسند/

صفت

آسان‌پسند

1. ویژگی آنکه به آسانی بپسندد، مقابل مشکل پسند.

   چون نفْس آدمی آسان‌پسند است ... خاطر اهل ارتباط میل بدان جانب می‌نماید. «لودی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن