آسان‌گذار

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آسان/گُذار/

صفت

آسان‌گذار

1. آنکه از خود نرمی و گذشت نشان می‌دهد؛ آنکه با مسائل و مشکلات، آسان برخورد می‌کند. اسهل‌انگار، بیخیال.

   .../ که آسان زیَد مرد آسانگذار «نظامی‌گنجوی»

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن