آستان‌بوس

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آستان/بوس/

صفت

آستان‌بوس

1. (قدیم): ویژگی آنکه آستان شخص بزرگی را به نشانه احترام و تواضع می‌بوسد. آستان بوسی.

   بر درگاه تو فلک‌ آستان‌بوس است. «راوندی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن