آستیگماتیسم

فارسی

ریشه‌ لغت

• فرانسوی

آوایش

• /آستیگماتیسم/

اسم مرکب

آستیگماتیسم

1. (پزشکی): اختلالی شایع در بینایی که در آن، پرتوهای نوری که در جهات مختلف به چشم میرسد، در فواصل مختلف از شبکیه جمع می‌شود و در نتیجه وقتی یک خط به خوبی دیده می‌شود، خط عمود بر آن تار دیدن میشود. آستیگمات.
2. عارضه‌ای که بر چشم رسد و به سبب آن، نمی‌توان اندام جسمی را به طور واضح و آشکارا دید. این عیب به علت نامنظم بودن قرنیه (که کروی نباشد) و یا جلیدیه (که نامنظم باشد) ایجاد می‌شود. در این صورت در آن واحد ممکن نیست که تصویر قسمت‌های مختلف یک جسم بر روی نقطه زرد یکسان و نمایان بیفتد.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین