آسمان‌برین

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آسمانِ/بَرین/

اسم مرکب

آسمان‌برین

1. (نجوم قدیم): آسمان نُهم.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن