آسمان‌دوم

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آسمانِ/دوّم/

اسم مرکب

آسمان‌دوم

1. (نجوم قدیم): فلک دوم از نُه فلک، که عطارد در آن قرار دارد.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن