آسمان‌سا

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آسمان/سا/

صفت

آسمان‌سا

1. (مجاز): بسیار بلند و مرتفع.

   هر که را توفیق ایزد یار و دولت یار است/ خاک پای آسمان‌سای تواش تاج سر است. «ابن‌یمین»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن