آسمان‌غره

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آسمان/غُرِه/

اسم مرکب

آسمان‌غره

1. (گفتگو): رعد.نک آسمان غرنبه.

مترادف‌ها

آسمان غرغره، آسمان غرنبه

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین