آسمان‌نهم

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آسمانِ/نُهُم/

اسم مرکب

آسمان‌نهم

1. (نجوم قدیم): فلک‌نُهم از نُه فلک، که محیط بر افلاک دیگر است. فلک‌الافلاک. فلک‌اطلس. عرش.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن