آسمان‌پنجم

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آسمانِ/پَنجُم/

اسم مرکب

آسمان‌پنجم

1. (نجوم قدیم): فلک پنجم از نُه فلک، که مریخ در آن قرار دارد.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن