آسوده‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آسوده/کردَن/

مصدر فعل متعدی

آسوده‌کردن

1. راحت کردن، آرام کردن.‌ خیال کسی را راحت کردن.

   اقامت این امر ایشان را آسوده کرد. «حاج‌سیاح»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن