آسوده‌دل

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آسودِه/دِل/

صفت مرکب

آسوده‌دل

1. (مجاز): آسوده خاطر؛ فارغ البال، بی‌دلواپسی.

منابع

• فرهنگ لغت معین،