آسیون

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آسیوَن/

صفت

آسیون

1. (قدیمی): سرگشته، سرگردان.

   گر نه عشقت کرد آسیون مرا/ از چه روی سرگشته و آسیونم «منجیک»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین