آشوردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

/آشوردَن/

مصدر فعل متعدی

آشوردن

1. (قدیم): بن مضارع آشور؛ بر هم زدن، زیر و رو کردن.

   آنجا که زر پنهان کرده بود، مردی را دید که آن خاک می‌آشورد. «محمدبن‌منور»

2. زیر و زبر کردن، برهم زدن. آمیختن. خمیر کردن.

---

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: mix

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین