آشکار‌داشتن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آشکار/داشتن/

مصدر فعل متعدی

آشکار‌داشتن

1. آشکار کردن.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن