آشکار‌ساز

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آشکار/ساز/

صفت

آشکار‌ساز

1. (فیزیک): اسبابی که به کمک آن، اشیا و فرایندهای نامرئی از طریق آثارشان در معرض دید قرار می‌گیرند؛ ردیاب.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن