آشیانه‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

/آشیانه/کردَن/

اسم مرکب

آشیانه‌کردن

1. (قدیم): سکونت کردن، مسکن گزیدند.

   باغی که در آن آشیانه کردی/ منزلگه صیاد جان شکار است. «پروین‌اعتصامی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن